ดูหนังเรื่องนี้ซักพักก็รู้เลยว่าทำไมทุกคนถึงเปรียบเทียบหนังเรื่องนี้กับงานของ Miyazaki อย่าง Spirited Away (เราเคยดูแล้ว) หรือ My Neighbor Totoro (เรื่องนี้ยังไม่เคยดู แต่อยากดูอยู่เหมือนกัน)

A Letter to Momo ว่าด้วยเรื่องราวของโมโม เด็กคนหนึ่งที่ย้ายจากโตเกียวมาอยู่บนเกาะในชนบทหลังจากพ่อของเธอประสบอุบัติเหตุ และถึงกับความตาย โดยทิ้งโมโมไว้เพียงจดหมายที่ยังเขียนไม่เสร็จ

เราว่านี่เป็นหนังที่ดูเพลินดี จังหวะการเดินเรื่องแปลก ๆ คือองก์แรกเฉื่อยเกิน องก์สามเร่งเกิน แต่ก็ดูได้เรื่อย ๆ ไม่น่าเบื่อ ภาพและแอนิเมชั่นก็พอใช้ได้ ไม่ถึงกับสวยจนลืมกะพริบตา แต่ก็มีเอกลักษณ์

ธีมของหนังดูจะวนเวียนอยู่กับสองอย่าง อย่างแรกคือความสัมพันธ์ของโมโมกับแม่ ซึ่งจะเห็นในช่วงเกือบจบ อีกอย่างที่ชัดเจนกว่าคือความรู้สึกเหงาแบบผิดที่ผิดทางของโมโม จากชีวิตในเมืองต้องมาอยู่บนเกาะ ในเมืองเล็ก ๆ ที่ไม่รู้จักใครซักคนยกเว้นแม่ของตัวเอง แล้วแม่ก็ดันต้องไปทำงาน ทิ้งโมโมอยู่คนเดียวทั้งวัน

เรื่องนึงที่นึกขึ้นได้คือ โมโม… ไม่ได้อยู่คนเดียวอยู่คนเดียว ตอนแรกเราเอะใจว่าทำไมอุมิถึงเห็นโยไคได้ ทั้ง ๆ ที่ไม่มีคนอื่นเห็นนอกจากโมโม แต่พอมาคิดถึงฉากที่คนอื่นโดดน้ำแต่อุมิยืนมองบนสะพาน เราไม่แน่ใจว่าหนังต้องการสื่อว่าอุมิก็เป็นอีกคนหนึ่งที่รู้สึกเหมือนโมโมหรือเปล่า

โดยรวมแล้วเราว่าหนังเรื่องนี้โอเคเลย ที่เราดูแล้วมันรู้สึกว่ายัง “ไม่ถึง” คงเป็นเพราะเราเอาหนังเรื่องนี้ไปเทียบกับหนังชั้นอาจารย์ของ Miyazaki มากกว่า