อย่างแรก Michelle Williams บางมุมก็หน้าเหมือน Emma Stone นะ

สอง เราโคตรเกลียดคนนิสัยแบบ Dean (ตัวละครของ Ryan Gosling) เลย

จากที่อ่านความเห็นต่อหนังเรื่องนี้ เราว่ามันมีความคล้ายคลึงกับ 500 Days of Summer ตรงที่แต่ละคนจะมีมุมมองเกี่ยวกับฝ่ายชายฝ่ายหญิงต่างกันไป บางคนก็เข้าข้างฝ่ายชาย บอกว่าฝ่ายชาย (ของทั้งสองเรื่อง) พยายามทำทุกอย่างเพื่อยื้อความสัมพันธ์เอาไว้ บางคนก็เข้าข้างฝ่ายหญิง บอกว่าความสัมพันธ์มันตายไปแล้ว การมามัวยื้ออยู่มันทำให้ทุกข์กันทั้งคู่ ใน 500 Days เราเข้าข้าง Summer (ฝ่ายหญิง) แต่ในหนังเรื่องนี้เราเข้าข้าง Dean นะ เพราะการที่ทั้งสองคนนี้อยู่ด้วยกันมันดีต่อลูก อย่างน้อยก็ดีกว่าการแยกกันอยู่ มันสมเหตุสมผลอะ

เห็นแก่เด็ก ว่างั้น

แต่คือความเกลียดคนนิสัยแบบ Dean มันทำให้เราไม่อยากเข้าข้างมันเลย พวกชอบตะโกนโวยวาย อ้างตัวเองเป็น “คนจริง” งี้ แล้วเอากำลังมาข่มขู่คนอื่นอีก โคตรขยะ

ชอบหนังเรื่องนี้ตรงที่การตัดไปตัดมาระหว่างอดีตกับปัจจุบัน สิ่งที่เคยเป็นกับสิ่งที่เป็นอยู่ มันฉับพลันมาก จากความแฮปปี้ (เน้นพยางค์หลัง) ใน honeymoon phase ตัดฉับมาเป็นความเบื่อหน่ายซึ่งกันและกัน พระเอกทำโต๊ะเลอะเทอะ นางเอกตื่นสาย ไรงี้ เรื่องเล็ก ๆ แต่พอทับถมกันหลาย ๆ ปีแล้วมันก็ใกล้จุดแตกหักเข้าไปเรื่อย ๆ มันอึดอัด

ซึ่งการตัดไปมาระหว่างสองช่วงเวลานี่จะชัดเจนมาก เพราะใช้โทนสีต่างกัน ฉากอดีตจะมีสีส้ม ๆ ร้อน ๆ สื่อถึงเปลวไฟแห่งรักอันเร่าร้อนไรงี้มั้ง พอตัดมาเป็นปัจจุบันก็จะกลายเป็นสีจืด ๆ เย็น ๆ

แถมเครดิตตอนจบเรื่องสวยมาก (ไม่มีสปอยล์เลอร์)