ฉาก long take ช่วงเกือบจบเรื่องคือหนึ่งในฉากที่ทรงพลังมากที่สุดที่เราเคยเห็นในภาพยนต์

เราว่าจุดเด่นของหนังเรื่องนี้อยู่ที่การถ่ายทำ เทคนิกที่มีให้เห็นอยู่หลายครั้งคือการเดินกล้องตามตัวเอกไปเรื่อย ๆ แล้วอยู่ ๆ ก็ผละออกไปถ่ายอย่างอื่น แล้วกลับมาตามตัวเอกต่อ อย่างตอนช่วงแรก ๆ ของเรื่อง กล้อง “แวะ” ไปถ่ายผู้อพยพในกรงข้างชานชาลา หรือช่วงท้ายเรื่องในค่ายผู้อพยพ มันเป็นการกระชากคนดูออกจากบทบรรยายของเรื่อง (narrative) ไปหาสิ่งรอบข้าง เป็นการสร้างบรรยากาศโดยที่ไม่ต้องอธิบายเป็นคำพูด ที่สำคัญคือหนังไม่ใช้เทคนิกนี้บ่อยเกินไปจนน่ารำคาญ แต่การกระชากนี้มาได้ถูกจังหวะมากในแต่ละครั้ง

และการสร้างโลกได้อย่างน่าจดจำแบบนี้เองที่ทำให้โลกของ Children of Men ดูสมบูรณ์ และเป็นไปได้จนน่ากังวล ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันจริงจัง มันมีผลกระทบ

โลก dystopia ในหนังมาจากการล่มสลายของอารยธรรมมนุษย์ในอนาคตอันใกล้ มีเพียงสหราชอาณาจักรเท่านั้นที่ (ยัง) อยู่รอด ผลคือกลุ่มผู้อพยพมหาศาลแห่เข้าประเทศ ทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำระหว่างผู้อพยพกับคนท้องถิ่น หนังไม่ได้พยายามปิดบังความสมมุติของตัวมันเอง แต่พอนำภาพในหนังมาเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง เหยื่อสงครามจริง เมืองร้างจริง ความเกลียดชังที่เกิดขึ้นจริง หนังไม่ได้เข้าข้างใคร และเราก็ไม่ได้เข้าข้างใคร เพราะข้อมูลไม่แน่นพอจะตัดสินอะไรใครได้

แต่ก็นั่นแหละ มันจริงมากจนน่ากลัว