Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb
(1964)
Dr. Strangelove คือความกล้าบ้าบิ่นของ Stanley Kubrick ที่ทำหนังล้อเลียนสงครามเย็น ในช่วงที่ความตึงเครียดเรื่องสงครามนิวเคลียร์มากถึงขีดสุดในปี 1962-1964
นี่คือหนัง Kubrick เรื่องแรกที่เราดู ซึ่งเราก็ไม่แน่ใจนักว่ามันจะเป็นตัวแทนของหนัง Kubrick เรื่องอื่นได้รึเปล่า หรือจะเป็นเรื่องเดียวที่แหวกแนวออกมา เหมือนกับถ้าอยากจะดูหนังของ George Miller เพราะได้ยินคนพูดกันว่า Happy Feet, Babe สนุกดี แต่เรื่องแรกที่เลือกดูดันเป็น Mad Max: Fury Road ไรงี้…
มุกตลกเกือบทั้งหมดเป็นตลกร้ายที่ดาร์กมาก ๆ และจะยิ่งดาร์กขึ้นไปอีกหลายสิบเท่าตัวถ้าดูหนังเรื่องนี้ในปี 1964 เพราะหนังพูดถึงประเด็นที่ว่า ชะตากรรมของโลกใบนี้ จริง ๆ แล้วมันตกอยู่ในมือของผู้ชายโง่ ๆ ไม่กี่สิบคนในห้องบัญชาการ โดยที่ผู้ชายพวกนี้จะเผลอไปกดปุ่มทำลายล้างโลกวันรุ่งพรุ่งนี้ก็ไม่มีใครรู้ ฮ่า ฮ่า ตลกใช่ไหมล่ะ
และที่ต้องย้ำว่าผู้ชายเพราะ Dr. Strangelove พาโรดี้ misogyny (ความเกลียดชังผู้หญิง) ในสมัยนั้นได้เจ็บแสบมาก จนไม่รู้ว่าสรุปแล้ว Kubrick แค่ล้อเลียนหรือปู่แกคิดอย่างงั้นจริง ๆ
แต่ก็นั่นแหละ ตอนแรกเราคิดว่าหนังเก่าแล้วมุกจะเชย ๆ แต่สุดท้ายเราชอบหนังเรื่องนี้นะ ไม่ถึงกับต้องบูชาหรือสรรเสริญอะไร คงเป็นเพราะเราดูหนังเรื่องนี้ใต้ร่มเงาของความสงบในปี 2016 (สงบในที่นี้คือไม่มี doomsday machine ที่รอคอยการทำลายล้างโลก (เท่าที่รู้นะ (ถ้ามีจริงก็ เอ่อ บาย)))