Little Miss Sunshine คือผลลัพธ์ของการเอาตัวละครที่น่าสนใจหลาย ๆ คนมายัดใส่ในเนื้อเรื่องที่เรียบง่ายและชัดเจน

เพราะเนื้อเรื่องนั้นจริง ๆ ไม่มีอะไรเลย หนังเล่าถึงครอบครัวนึงที่ขับรถจากนิว แม็กซิโกถึงแคลิฟอร์เนีย แค่นี้แหละ แต่เสน่ห์ของหนังเรื่องนี้มาจากความมีสีสันของตัวละครในเรื่อง และการโต้ตอบกันระหว่างตัวละครเหล่านั้น

ตลอดเรื่องเราก็ได้เห็นความฝันของตัวละครแต่ละคนเป็นจริง (หรือไม่เป็นจริงก็ขอไม่สปอยล์) ตั้งแต่คนพ่อที่ต้องการขายหนังสือประเภท “ทางลัดสู่ความสำเร็จ” คนพี่ที่ต้องการเป็นนักบิน ลุงที่อยากจะฟื้นตัวจากการพยายามฆ่าตัวตาย หรือตัว Olive เองที่ต้องการจะชนะการประกวด Little Miss Sunshine

ตัวละครทุกคนมีเป้าหมายที่สื่อออกมาชัดเจน มีนิสัยและการพัฒนาการจากต้นเรื่องถึงท้ายเรื่อง นี่คือสิ่งที่หนังทำได้ดีมาก ความชัดเจน

ที่ชอบอีกอย่างคือความแตกต่างระหว่างโทนของหนังที่ฟีลกู้ด ๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหนัง

Little Miss Sunshine อาจจะมีโทนสีเหลืองอุ่น อาจจะดูเหมือนหนังครอบครัว รวมกันเราอยู่ กอดคอกันเข้าเส้นชัย แต่อย่าเข้าใจผิดคิดว่าหนังเรื่องนี้ฟีลกู้ดเชียว

และหนังก็แสดงให้เห็นตั้งแต่ต้นเรื่องด้วยฉากคุณปู่สูดโค้ก

ส่วนตัวเราไม่ชอบตอนจบเท่าไหร่ คือเราก็ไม่ชอบการเอาเด็กมาประกวดนางงามอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอแบบในหนังก็ แอ่ก (เข้าใจว่าหนังต้องการให้เกิดรีแอ็กชั่นแบบนี้ แต่ก็แอ่กอยู่ดี)