Notorious เป็นหนังที่ดูเพลินดี คล่องคอ

ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่า “เพลิน” เป็นลักษณะที่ดีของหนัง Hitchcock รึเปล่า ด้วยความที่หนังเรื่องนี้เป็นหนังของ Hitchcock เรื่องแรกที่เราเคยดู ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความเป็นเอกลักษณ์ของ Hitchcock มันเป็นยังไง แล้วก็ไม่รู้ว่าควรจะดู Notorious เป็นเรื่องแรกรึเปล่า

ในมุมหนึ่ง Notorious เหมือนจะเป็นหนังสายลับธรรมดา ๆ ไม่มีอะไรพิเศษ ไม่มีอัตลักษณ์ของ Hitchcock ให้คอยสังเกต แต่อีกมุมหนึ่งหนังเรื่องนี้ถูกสร้างในปี 1946 ก่อนหนัง Hitchcock ดัง ๆ แบบ Dial M for Murder (1954), Vertigo (1958), หรือที่น่าจะดังที่สุด Psycho (1960) เลยอาจจะได้เห็นการเติบโตของสไตล์การทำหนังของแกก็ได้

แต่ถึงอย่างงั้นในหนังก็มีบางอย่างที่ดูทันสมัย อย่างบทพูดและการแสดงของ Alicia (เล่นโดย Ingrid Bergman) ที่ดูเป็นธรรมชาติ และ drunk acting ตอนต้นเรื่อง ถึงจะไม่ได้สมจริงมากมาย แต่ก็ดูออกว่าตัวละครนั้นเมา เทียบกับ noir เรื่องอื่น ๆ ที่ต้องให้ตัวละครอีกคนพูดว่า “แกเมาว่ะ” อะไรแบบนั้น

แล้วก็มีช็อตนึงที่น่าสนใจ เป็นฉากจูบที่โด่งดังเพราะมันยาวเกินสามวินาที ซึ่งผิด Hays Code (กฎเซ็นเซอร์ในสมัยนั้น) แต่ Hitchcock หลบเซ็นเซอร์โดยการให้ทั้งสองคนเอาปากชนกันแค่สามวิ แล้วหยุดมาคุยกัน แล้วจูบต่อ — ถ้ามันรู้สึกประหลาด ก็ใช่แหละ กฎเซ็นเซอร์ยิ่งเข้มงวดก็ยิ่งมีอะไรแบบนี้ แต่ที่เราสนใจคือมุมกล้อง ฉากจูบทั้งฉากเป็นช็อตโคลสอัพของ Cary Grant และ Ingrid Bergman แล้วพอตัวละครเดินจากจุดนึงไปอีกจุดนึง กล้องก็ track ตาม แต่ยังคงระยะโคลสอัพไว้อยู่ ช็อตแบบนี้ไม่ค่อยมีให้เห็นแม้ในหนังปัจจุบัน

อีกอย่างที่ดูทันสมัย — อาจจะโดยบังเอิญ — ก็คือ McGuffin ของเรื่องนั้นคือผงของแร่ยูเรเนียม แต่ประเด็นคือ บทหนังนี้เขียนขึ้นในปี 1944 ก่อนที่คนส่วนใหญ่จะรู้ว่ายูเรเนียมสำคัญยังไง และก่อนที่คนส่วนใหญ่จะรู้ว่าระเบิดปรมาณูคืออะไรด้วยซ้ำ ในบทสนทนาระหว่าง Hitchcock กับ Truffaut นั้น Hitchcock บอกว่าแกมารู้ทีหลังว่าโดน FBI แอบติดตามถึง 3 เดือน เพราะไปสอดส่องข้อมูลเรื่องระเบิดนิวเคลียร์

ในบทสนทนาเดียวกัน Truffaut ชื่นชม Notorious ว่าเป็นหนังที่เรียบง่าย

“Of all its qualities, the outstanding achievement is perhaps that in Notorious you have at once a maximum of stylization and a maximum of simplicity.”

ความพิเศษของหนังเรื่องนี้อาจจะมาจากความธรรมดาของมันก็ได้