จากหนังทั้งหมดของ Alfred Hitchcock มีแค่ Rebecca เรื่องเดียวที่ได้ออสการ์สาขา Best Picture — เราไม่รู้ว่าเรื่องอื่น ๆ ที่ไม่ได้รางวัลนั้นสมควรได้หรือเปล่า เพราะไม่เคยดู แต่เรื่องนี้ที่ได้รางวัล สมควรได้อย่างยิ่ง

Rebecca คือเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่ง (เล่นโดย Joan Fontaine) เธอไม่ได้ชื่อ Rebecca — และคนดูก็จะไม่รู้ชื่อของเธอตลอดทั้งเรื่อง หญิงสาวคนนี้ไปพบเจอกับมหาเศรษฐี Maxim de Winter (Lawrence Olivier) ที่ Monte Carlo ในโมนาโก หลังจากใช้เวลาด้วยกันไม่นาน ทั้งคู่ก็แต่งงานกันและย้ายกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์ Manderley ที่ตอนใต้ของอังกฤษ

นางเอก ที่ตอนนี้กลายมาเป็น Mrs. de Winter มารู้ทีหลังว่าเธอเป็น Mrs. de Winter คนที่สอง หลังจากภรรยาคนแรกของ Maxim — Rebecca de Winter — จมน้ำตายไปเมื่อปีที่แล้ว และในคฤหาสน์ Manderly ก็ยังมีความลับหลายอย่างเกี่ยวกับ Rebecca ซ่อนอยู่

ถึง Rebecca จะไม่ได้ปรากฎตัวในหนัง แต่หนังก็สามารถถ่ายทอดการมีอยู่ของเธอ เหมือนกับเป็นวิญญาณที่แทรกซึมอยู่ในทุกฉาก คนใช้พูดถึงเธอตลอดเวลา ตัวย่อของชื่อเธอ R de W อยู่บนสิ่งของเครื่องใช้ในคฤหาสน์ และ Maxim ก็จะเกิดอาการโมโหทุกครั้งที่ Mrs. de Winter ถามถึงเธอ

Mrs. de Winter เป็นคนขี้อาย อ่อนน้อม และไม่ได้มาจากชนชั้นสูงเหมือน Maxim (หรือ Rebecca) พอเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ก็ทำตัวไม่ถูก หน้าที่ความรับผิดชอบที่เคยเป็นของ Rebecca เธอก็ไม่ถนัด กฎระเบียบหรือธรรมเนียมต่าง ๆ เธอก็ไม่รู้ และก็ดูเหมือนจะไม่มีใครยอมบอก ส่วน Maxim ตั้งแต่กลับมาจาก Monte Carlo ก็ติดงานจนหลายครั้งทิ้งเธอให้อยู่กับบรรดาแม่บ้านและบัทเลอร์ที่คอยจะตัดสินเธอ และเปรียบเทียบเธอกับ Rebecca ใต้เสียงกระซิบ ในทุกสิ่งที่เธอทำ เธออยู่ภายใต้เงาของ Rebecca

มีฉากนึงที่ Maxim เปิดใจพูดถึง Rebecca ให้ Mrs. de Winter ฟัง เขาเล่าถึงบทสนทนากับ Rebecca ในอดีต และกล้องก็ถ่ายเก้าอี้ว่าง ๆ เมื่อเขาเล่าว่า Rebecca นั่งอยู่ตรงนั้น และแพนตามขึ้นมาเมื่อเขาเล่าว่า Rebecca ยืนขึ้น เราชอบฉากนี้มากเพราะมันเป็นการถ่ายที่ว่างเปล่า ๆ ให้เหมือนกับมีคนอยู่

หนังเริ่มต้นเหมือนหนังรักโรแมนติกในตอนที่ Maxim กับหญิงไร้นามเจอกัน และเปลี่ยนโทนจนแทบจะกลายเป็นหนังผีตอนที่ทั้งคู่กลับมาถึง Manderley

เป็นหนังที่เอาความรู้สึกโดดเดี่ยวและความหวาดกลัวของการเป็น “เด็กใหม่” มาสำรวจอย่างแยบยล