The Killers
(1946)
The Killers คือหนังที่ดัดแปลงมาจากเรื่องสั้นชื่อเดียวกันของ Hemingway
ฉบับเรื่องสั้นเล่าถึงชายลึกลับสองคนที่เดินเข้าร้านอาหารเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ในร้านมีลูกค้าคนหนึ่งชื่อ Nick และเจ้าของร้าน หลังจากที่ชายทั้งสองเยาะเย้ยเหยียดหยามเจ้าของร้านอยู่สักพัก เขาก็เผยว่าพวกเขาต้องการหาอดีตนักมวยชื่อ Ole Anderson ฉายา The Swede เพื่อที่จะฆ่าเขา เจ้าของร้านบอกวันนี้ Ole ไม่มา ชายสองคนจึงออกไปตามหา Ole ที่บ้าน
หลังจากชายสองคนนั้นออกจากร้านอาหาร Nick ก็รีบวิ่งไปที่บ้าน Ole ล่วงหน้าเพื่อเตือนถึงอันตรายที่กำลังจะมาหา พอไปถึงก็เห็น Ole นอนอยู่บนเตียง Nick เตือน Ole ว่ามีคนจะมาฆ่า แต่ Ole กลับมีท่าทีใจเย็น
Nick บอกให้ Ole หนี หรือไม่ก็เรียกตำรวจ แต่ Ole ก็ปฏิเสธ สุดท้าย Nick ก็ปล่อยให้ Ole นอนอยู่ที่บ้านและเดินกลับไปที่ร้านอาหาร เขาคุยกับเจ้าของร้านถึงสาเหตุที่ Ole จะถูกคนตามฆ่า แต่ทั้งสองก็ได้แค่เดา
“I wonder what he did?”
“Double-crossed somebody. That’s what they kill them for.”
ที่เราเล่าพล็อตของฉบับเรื่องสั้น เพราะมันจบแค่นี้ และทิ้งปริศนาทั้งหมดไว้อย่างกำกวม ฉบับภาพยนตร์ได้เอาเรื่องสั้นนี้มาดัดแปลงและเพิ่มความหลังของนักมวย The Swede (ในหนังเล่นโดย Burt Lancaster) ว่าเขาเป็นใคร และทำไมถึงถูกชายสองคนนั้นไล่ฆ่า จะเรียกว่าเป็น prequel ก็ได้
หนังเล่าเรื่องผ่านมุมมองของนักสืบ Jim (เล่นโดย Edmond O’Brien) ที่เข้ามาสืบสวนความตายของ Ole เพราะเขาทิ้งเงินประกันให้กับคนแปลกหน้าคนหนึ่ง หลังจาก Jim ไปคุยกับคนแปลกหน้านั้นก็ได้ความว่าเธอเป็นแม่บ้านที่โรงแรมที่ Ole เคยไปพัก และเธอเคยช่วยชีวิตเขาไว้ และเนื้อเรื่องก็เดินจากจุดนั้นเป็นต้นไป
เป็นการเดินเรื่องที่ลื่นไหลดี พอ Jim ไปสัมภาษณ์ใคร คนดูก็จะรู้ถึงความหลังของ Ole แบบ flashback ผ่านมุมมองของคนที่ถูกสัมภาษณ์ แล้วก็จะค่อย ๆ ปะติดปะต่อเรื่องราวได้ โครงสร้างการเล่าเรื่องคล้าย ๆ Pulp Fiction อยู่เหมือนกัน
แต่ดันมาติดตรงช่วงท้ายเรื่องที่ไม่รู้ว่าคนเขียนบทหมดมุกหรือยังไง แต่เนื้อเรื่องส่วนที่สำคัญที่สุดไม่ได้มาจากการสอบสวนหรือสัมภาษณ์ใคร แต่มาจากคนในแก๊งที่โดนยิงจนใกล้ตายแล้วประสาทหลอนจนเปิดเผยแผนทุกอย่างออกมา มันง่ายเกินไปมาก และ contrived จนหมดสนุก
เป็นหนังที่ดีแต่มีข้อเสียอย่างเดียวที่ทำให้จังหวะของหนังพังหมด