เราไม่เก็ต The Royal Tenenbaums

แบบ เราเข้าใจว่าใครทำอะไรที่ไหนอย่างไร แต่ไม่เข้าใจว่าหนังต้องการสื่ออะไร หรือต้องการสื่ออะไรนอกจากการเล่าเรื่องรึเปล่า เราชินกับธีมครอบครัวแตกแยกพ่อลูกไม่ถูกกันในหนัง Wes Anderson เพราะมีให้เห็นอยู่บ่อย ๆ ทั้งใน The Darjeeling Limited, Fantastic Mr. Fox, The Life Aquatic, แม้กระทั่ง Moonlight Kingdom ด้วยหน่อย ๆ

…เดี๋ยวดิ มันมีธีมนี้ทุกเรื่องเลยนี่หว่า เพิ่งสังเกต

แต่นั่นแหละ เราพอจะเข้าใจข้อความโดยรวมของหนัง แต่มันถูกสื่อออกมาอย่างพิลึกกึกกือ ฉากที่ดูเหมือนจะไม่มีความสัมพันธ์กับฉากก่อนหน้าหรือฉากต่อไป คำพูดที่บางทีก็เสแสร้ง บางทีก็ดูเป็นมนุษย์มนา ตัวละครที่เหมือนนักแสดงยืนอ่านบทเฉย ๆ บางทีก็กลายเป็นตัวละครที่มีชีวิตชีวาซะอย่างงั้น

หลายครั้งก็พอจะเข้าใจได้ว่านี่มันเป็นสไตล์ของผู้กำกับ หลายครั้งเราก็แก้ตัวแทนหนังได้ว่าตัวละครเหล่านั้นก็คือการกลั่นกรอง (abstraction) ของบุคคลในโลกจริง นำมาพาโรดี้เป็นบทละครว่าชีวิตเราหนอ แท้จริงแล้วก็เป็นแค่ความบ้าบอโต้ตอบกันไปมา

แต่หนังเรื่องนี้มันบ้าบอไป

ขนาดเอามาตรฐานของ Wes Anderson มาวัด The Royal Tenenbaums ก็ยังดูหลุดโลก

เพราะฉะนั้นเราเลยเสียใจเล็ก ๆ ว่าหนังเรื่องนี้อาจจะเป็นหนังเรื่องแรกของ Wes Anderson ที่เราเฉย ๆ ด้วย ไม่ถึงกับไม่ชอบนะ เพราะหลายฉากในหนังก็ทำให้เราหัวเราะได้ และหลายฉากก็มีความเฉลียวฉลาดในตัวของมันเองอยู่

เราเฉย ๆ กับหนังเรื่องนี้โดยยอมรับเต็มที่ว่า เราไม่เก็ต