ลายเส้นสวยกว่าที่คิดมาก ก่อนดูเรานึกว่าหนังเรื่องนี้จะลายเส้นอินดี้ ๆ หน่อย อาจจะออกแนว ๆ Letter to Momo ไรงี้ แต่พอเปิดดูนี่ตกใจ ลายเส้นอนิเมะจ๋ามาก KyoAni มาก ถ้าใครเคยดู Haruhi หรือ K-On คงพอจะนึกออก (สองเรื่องนี้เราไม่เคยดู แต่ถ้าจะให้ยกตัวอย่างแบบ Hyoka งี้ยิ่งไม่รู้จักเข้าไปใหญ่)

นอกจากลายเส้นตัวละครแล้ว ฉากหลังก็ดีงาม อาจจะไม่ถึงระดับ Makoto Shinkai แต่ก็สวยมากเช่นกัน

Wolf Children คือหนังที่ซึ้ง และเราไม่ถนัดเขียนอะไรที่มันซึ้ง ๆ ก็เลยไม่รู้จะเขียนอธิบายยังไง เอาเป็นว่า หนังเรื่องนี้คือหนังเกี่ยวกับครอบครัวและความยากลำบากของพ่อแม่

ใส่ความเหนือธรรมชาติเข้าไปหน่อยตรงที่พระเอกและลูกของพระเอกเป็นครึ่งคนครึ่งหมาป่า หนังเรื่องนี้มีความสมจริงอยู่เยอะทีเดียว (เท่าที่หนังเกี่ยวกับการเลี้ยงดูลูกครึ่งคนครึ่งหมาป่าจะสมจริงได้น่ะ) ในขณะเดียวกันก็ทำให้ตัวหนังเองแตกต่างจากหนังครอบครัวทั่วไปด้วยความกึ่งแฟนตาซีของมัน

ช่วงแรกของหนังดูแล้วเครียดเลย สงสารนางเอกต้องมาตกระกำลำบากไม่มีใครคอยช่วยเหลือ เป็นความรู้สึกที่ละครน้ำเน่ามาก แต่หนังสื่อออกมาได้ดีมาก จนบางทีแอบบอกกับหนังว่า หยุดเถ๊อะ มีความสุขได้แล้ว แฮปปี้เอนดิ้งเหอะ ขอร้อง

ปัญหาคือความเครียดที่มันอัดอั้นมาตลอดเรื่อง ดันมาจบแบบง่าย ๆ ไม่มีการปลดปล่อยอารมณ์ ไม่มีไคลแม็กซ์ (จริง ๆ คือมี แต่มันไม่พีกเท่าช่วงแรก) จบแบบดื้อ ๆ เฉย ๆ พล็อตหลายพล็อตก็จบง่ายไป

ครึ่งแรกดูแล้วเครียดไป ครึ่งหลังดูแล้วไม่เครียดพอ

เรื่องมากเนอะคนเรา