“I was born when she kissed me. I died when she left me. I lived a few weeks while she loved me.”

In a Lonely Place เป็น film noir ที่ไม่ค่อยมีส่วนประกอบของ film noir เท่าไหร่ ไม่มีพล็อตซับซ้อน ไม่มี femme fatale ไม่มีคลิเช่หลายอย่างตามสูตร เป็นหนังที่มุ่งมั่นจดจ่ออยู่กับตัวละครไม่กี่คน — คล้าย ๆ Sunset Boulevard

ที่คล้ายคลึงกับ Sunset Boulevard อีกอย่างนึงคือมันเป็นหนังเกี่ยวกับวงการหนัง เนื้อเรื่องเริ่มที่พระเอก Dixon Steele (เล่นโดย Humphrey Bogart เจ้าเก่า) ที่เป็นนักเขียนบทภาพยนตร์ ตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรม โดยเหยื่อเป็นหญิงสาวที่ Dix เพิ่งชวนไปที่บ้านของตนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

แต่เมื่อเนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อย ๆ พล็อตคดีฆาตกรรมนี้ก็ค่อย ๆ หลีกทางให้กับอีกพล็อตนึง คือความสัมพันธ์ระหว่าง Dixon และนักแสดงที่เพิ่งเข้าวงการ Laurel Gray (เล่นโดย Gloria Grahame) หนังที่เริ่มด้วยการเป็น mystery ก็กลายเป็น character study ได้แบบเนียน ๆ

และ character นี้ก็น่า study เหลือเกิน

Dixon Steele เป็นคำตอบของคำถามที่ว่า ถ้าความสัมพันธ์มัน toxic หรือ abusive ทำไมไม่เลิก ทำไมหลายคนเลือกที่จะคบกับคนที่ทำร้ายเขาทั้งทางร่างกายและจิตใจ ทำไม ถ้ามองจากภายนอก คนที่อยู่ใน abusive relationship ดูเหมือนจะมองไม่เห็น red flag ของผู้กดขี่

ความบอบบางของอีโก้ของ Dix ทำให้เขาเป็นคนที่น่ากลัว เป็นภัยคุกคามเหมือนกับว่าจะระเบิดออกมาเมื่อไหร่ก็ได้ ยิ่งกับ Laurel แล้ว อะไรไปกระทบกระทั่งนิดหน่อยก็พร้อมจะปล่อยผีอยู่ตลอดเวลา

เราเคยดูหนัง Bogart แค่สองเรื่องก่อนหน้านี้ ใน The Maltese Falcon และใน The Big Sleep ซึ่งทั้งสองเรื่อง Bogart แสดงเป็นนักสืบเอกชนมาดขรึม ออกจะกร่าง ๆ หน่อย ต่างจากในหนังเรื่องนี้ที่แสดงเป็นเดนสังคมที่ไม่มีคุณสมบัติดี ๆ ซักอย่าง เป็นตัวละครที่น่ารังเกียจ และ Bogart ก็ถ่ายทอดความน่าขยะแขยง ไร้วุฒิภาวะของ Dix ออกมาได้อย่างสมจริง เราว่า Bogart เหมาะกับการเล่นตัวละครแบบนี้มากกว่า

นึกถึงตัวละครของ Benedict Cumberbatch ใน The Power of the Dog ที่เอเนอร์จี้คล้าย ๆ กัน

แล้วสุดท้ายคือ หนังเรื่องนี้มีวัตถุแปลก ๆ ที่น่าสนใจหลายอย่าง

  1. ในบ้านของพระเอกมีรั้วเหล็ก แบบอยู่ข้างในประตูบ้าน แปลกมาก
  2. หนังสือรวมชื่อนักแสดงว่านักแสดงคนนี้เคยแสดงเรื่องอะไรบ้าง เหมือน IMDB ยุคก่อนอินเทอร์เน็ต คือมันก็เมกเซนส์แหละที่ผู้ผลิตหนังจะมีสารบัญอย่างงั้น แต่ก็ไม่เคยนึกถึง
  3. มีฉากนึงที่ Bogart กับ Grahame ไปที่บาร์ แล้วนั่งที่โต๊ะที่มีเปียโนอยู่ฝั่งนึง แล้วข้างหลังเปียโนเป็นที่นั่งรอบ ๆ ไม่รู้เดี๋ยวนี้ยังมีอยู่รึเปล่า